بررسی اپیدمیولوژی کمردرد وارتباط آن با عوامل شغلی وشخصی درکادرپرستاری بیمارستانهای دانشگاهی شاهرود

زمینه: اگرچه کمردرد یکی از مشکلات اساسی شغلی درپرسنل پرستاری است، مطالعات اندکی در این خصوص در ایران انجام شده است. هدف از این مطالعه تعیین میزان کمردرد و ارتباط آن با عوامل شخصی و شغلی در پرسنل پرستاری بیمارستانهای دولتی شاهرود می باشد. مواد و روش ها: یک مطالعه مقطعی بر روی 245 نفر، همه پرسنل پرستاری (پرستار، بهیار، کمک بهیار، تکنسین اتاق عمل، تکنسین بیهوشی) که حداقل یک ماه کارکرده بودند، در 4 بیمارستان دولتی شاهرود انجام شد. پرسشنامه تکمیل شده نوردیک به صورت مصاحبه و معاینه پزشک برای جمع آوری اطلاعات مورد استفاده قرار گرفت. آنالیز اطلاعات توسط آزمون2χ ، مانتل و رگرسیون لجستیک انجام شد. یافته ها: شیوع یکساله کمردرد در بین پرسنل پرستاری برابر با 4/49% (8/55-43 CI 95%) می باشد. در این مطالعه 51 نفر مرد ( 7/21%) و 184 زن (3/78%) شرکت داشته و میانگین سنی آنها 32 سال می باشد با افزایش سن شیوع کمردرد افزایش می یابد. تفاوت جنس در شیوع کمردرد مشاهده نمی شود ولی در متأهلین نسبت به مجردین بیشتر می باشد.BMI بالاتر از 27 کیلو گرم بر متر مربع 2/2 برابر شانس ابتلا به کمردرد را افزایش می دهد. در این مطالعه سابقه کار کلی، سابقه کار در بخش فعلی، و بلند کردن بار با کمردرد رابطه معنی داری را نشان می دهند. نتیجه گیری: بنابراین نتایج نشان داد میزان کمردرد در پرسنل پرستاری بالاست، برای پیشگیری اجرای برنامه های ارگونومیک، آموزش تکنیک صحیح حمل بار، تیم بلند کردن بار و مطالعات وسیعتر باتوجه به عوامل روانی و وظایف کاری مرتبط با کمردرد جهت پیشگیری پیشنهاد می گردد.